Roestvrijstaal

Roestvast staal is ook bekend onder de benaming inox en de afkorting RVS. In de volksmond staat het materiaal echter eveneens bekend als roestvrij staal. Roestvrij staal is een legering van hoofdzakelijk chroom, ijzer, nikkel samen met koolstof. Om van roestvast staal te mogen spreken is er voor de legering ten minste 10,5 procent chroom nodig en maximaal 1,2 procent koolstof. In veel soorten roestvast staal zijn verder vaak ook de elementen molybdeen, mangaam, titanium, silicium en stikstof terug te vinden.

Roestvast staal is een geliefd materiaal voor klusser en mensen in de bouwwereld. Deze populariteit heeft het materiaal te danken aan zijn gunstige eigenschappen namelijk: het materiaal is erg hard en het gaat bovendien niet roesten.

De hoeveelheid koolstof die in de legering zit bepaald de hardheid van het roestvast staal. Een staalsoort waarin veel koolstof is verwerkt is daardoor moeilijk te bewerken.

Het chroom in de legering vormt een onzichtbaar laagje dichroomtrioxide wanneer het materiaal in aanraking komt met zuurstof. Dit laagje wordt ook wel de oxidehuid genoemd. Door dit laagje wordt het onderliggende metaal tegen oxidatie (roestvorming) beschermd. Verder zal het laagje zichzelf herstellen op het moment dat het beschadigd raakt.

Hoewel roestvast staal op velerlei manier in te zetten is dient men er wel rekening mee te houden dat het metaal niet in aanraking komt met chloor. Maar ook stads- en zwembadwater, bleekloog, zoutzuur en ijzertrichloride zijn zeer agressieve middelen vvor roestvast staal. Men dient te voorkomen dat deze middelen in contact komen met het metaal.